يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ഓ വേദക്കാരേ! പ്രവാചകന്‍മാരില്‍ നിന്നുള്ള ഒരാളും വരാതിരുന്ന ഒരു കാലയള വിനു ശേഷം നിങ്ങള്‍ക്ക് വ്യക്തമായ പാഠങ്ങള്‍ വിശദീകരിച്ചുതരുന്ന നമ്മുടെ പ്രവാചകന്‍ നിശ്ചയം നിങ്ങളില്‍ വന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അത് സന്തോഷവാര്‍ത്ത അറിയിക്കുന്നവരില്‍ നിന്ന് ഒരുവനോ മുന്നറിയിപ്പുകാരില്‍ നിന്ന് ഒ രുവനോ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വന്നില്ലല്ലോ എന്ന് നിങ്ങള്‍ പറയാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാകുന്നു, അപ്പോള്‍ നിശ്ചയം സന്തോഷവാര്‍ത്ത അറിയിക്കുന്നവനും മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നവനും നിങ്ങളില്‍ വന്നെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അല്ലാഹു എല്ലാ ഓരോ കാര്യത്തിന്‍റെമേലും കഴിവുള്ള സര്‍വ്വശക്തന്‍ തന്നെയുമാകുന്നു.
4: 158-159 ല്‍ വിശദീകരിച്ച പ്രകാരം ഈസാ നബി ശരീരത്തോടുകൂടി സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തപ്പെട്ടതിന് ശേഷം ഏകദേശം അറുനൂറ് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണ് മുഹമ്മദ് പ്രവാചകനായി നിയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇസ്മാഈല്‍ പരമ്പരയിലാകട്ടെ, ഏകദേശം രണ്ടായിരം വര്‍ഷമായിട്ട് ഒരു പ്രവാചകനെയും നിയോഗിച്ചിട്ടുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇബ് റാഹീം-ഇസ്മാഈല്‍ സന്തതികള്‍ക്ക് മാത്രമല്ല, അന്ന് ലോകര്‍ക്ക് മൊത്തം അല്ലാഹു തൃപ്തിപ്പെട്ട ശരീഅത്ത് മൂസാ നബിയുടെതായിരുന്നു. വേദവാഹകരിലുള്ള കപടവി ശ്വാസികള്‍ 5: 13 ല്‍ വിശദീകരിച്ചപ്രകാരം പൂര്‍വ്വികഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ആശയം മൂടിവെക്കുകയും വളച്ചൊടിക്കുകയും ചെയ്ത് യഥാര്‍ത്ഥ പ്രകൃതി മതത്തെ വികൃതമാക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അങ്ങനെ മൊത്തം ലോകം അന്ധകാരത്തില്‍ മുഴുകിയ അവസരത്തിലാണ് 2: 129 ല്‍ വിവരിച്ച പ്രകാരം ഇബ്റാഹീം നബി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതിന് ഉത്തരമായിക്കൊണ്ട് അല്ലാഹു മുഹമ്മദിനെ അന്ത്യപ്രവാചകനായി നിയോഗിക്കുന്നത്. എല്ലാ പ്രവാചകന്‍മാരെയും അവരെ പിന്‍പറ്റുന്ന വിശ്വാസികള്‍ക്ക് സന്തോഷവാര്‍ത്ത അറിയിക്കുന്നവരും അവരെ ധിക്കരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നവരുമായിട്ടാണ് അല്ലാഹു നിയോഗിച്ചിട്ടു ള്ളത്.
ഇബ്റാഹീം-ഇസ്മാഈല്‍ നബിമാരുടെ ചര്യ പിന്‍പറ്റുന്നവരാണെന്ന് അഭിമാനിക്കുകയും വാദിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്ന, അവരുടെ പിന്‍ഗാമികളായിരുന്ന ബഹുദൈവാ രാധകരായ മക്കാമുശ്രിക്കുകളോട് അല്ലാഹു പറയുന്നു: ഞങ്ങളുടെ മുമ്പുള്ള രണ്ടുവി ഭാഗത്തിനും (ജൂതര്‍ക്കും ക്രൈസ്തവര്‍ക്കും) ഗ്രന്ഥം അവതരിപ്പിച്ചു, എന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അത് പഠിക്കാന്‍ സാധിച്ചതുമില്ല, അല്ലെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് (ഞങ്ങളുടെ ഭാഷയില്‍) ഒരു ഗ്രന്ഥം ഇറക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ അവരെക്കാള്‍ സന്‍മാര്‍ഗത്തിലാകുമായിരുന്നു എന്ന് നിങ്ങള്‍ പറയാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി നിങ്ങളുടെ ഉടമയില്‍ നിന്നുള്ള വ്യക്തമായ തെ ളിവും സന്‍മാര്‍ഗവും കാരുണ്യവുമായ ഗ്രന്ഥം നിങ്ങള്‍ക്ക് വന്നുകഴിഞ്ഞു; അപ്പോള്‍ അ ല്ലാഹുവിന്‍റെ സൂക്തങ്ങളെ കളവാക്കുന്നതും അതില്‍ നിന്ന് പിന്തിരിയുന്നതും ആരാ ണോ, അവര്‍ക്ക് അല്ലാഹു അവന്‍റെ സൂക്തങ്ങളെത്തൊട്ട് പിന്തിരിഞ്ഞുപോയതിന് ദുഷിച്ച ശിക്ഷ കൊണ്ട് പ്രതിഫലം നല്‍കുകതന്നെ ചെയ്യുമെന്ന് 6: 155-157 ല്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അ വരുടെ പ്രതിജ്ഞകള്‍ക്ക് അല്ലാഹുവില്‍ ആണയിട്ടുകൊണ്ട്: ഞങ്ങള്‍ക്കൊരു മുന്നറിയിപ്പുകാരന്‍ വരികയാണെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ മറ്റേതൊരു സമുദായത്തേക്കാളും സന്മാര്ഗം പ്രാപിച്ചവര്‍ തന്നെയായിരിക്കുമെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു, എന്നാല്‍ അവര്‍ക്ക് മുന്നറിയിപ്പുകാര്‍ വന്നപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് വെറുപ്പ് വര്‍ദ്ധിക്കുകയല്ലാതെയുണ്ടായില്ല, അവര്‍ ഭൂമിയില്‍ അഹങ്കരിക്കുകയും ദുഷിച്ച ഗൂഢതന്ത്രങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടുകയുമാണുണ്ടായത്.ദു ഷിച്ച ഗൂഢതന്ത്രങ്ങളാകട്ടെ, അതിന്‍റെ ആളുകള്‍ക്ക് തന്നെയല്ലാതെ ബാധിക്കുകയില്ല എ ന്ന് 35: 42-43 ല്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 28: 48 ല്‍, നമ്മില്‍ നിന്നുള്ള സത്യം വന്നുകിട്ടിയപ്പോള്‍ വേദവാഹകരും കാഫിറുകളും ചോദിച്ചു: മൂസാക്ക് നല്‍കപ്പെട്ടത് പോലുള്ളത് (ദിവ്യാത്ഭുതങ്ങള്‍) മുഹമ്മദിന് നല്‍കപ്പെടാത്തത് എന്ത്? എന്നാല്‍ മുമ്പ് മൂസാക്ക് നല്‍കപ്പെട്ട തും അവര്‍ നിഷേധിച്ചിരുന്നു, അവര്‍ പറഞ്ഞു: ഈ വായനയും തൗറാത്തും പരസ്പരം സഹായിക്കുന്ന രണ്ട് ആഭിചാരങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്, നിശ്ചയം ഞങ്ങള്‍ എല്ലാഒന്നും നിഷേധിക്കുന്നവര്‍ തന്നെയാണ് എന്നും; 28: 49 ല്‍, അല്ലാഹു പ്രവാചകനോട് പറയാന്‍ കല്‍പിക്കു ന്നു: ഈ രണ്ട് ഗ്രന്ഥങ്ങളേക്കാള്‍ സന്മാര്ഗം കാണിക്കുന്ന അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള മ റ്റൊരു ഗ്രന്ഥം നിങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരുവിന്‍, ഞാന്‍ അത് പിന്‍പറ്റാം-നിങ്ങള്‍ സത്യസന്ധ ന്മാരാണെങ്കില്‍ എന്നും; 28: 50 ല്‍, അപ്പോള്‍ നിനക്ക് അവര്‍ മറുപടി നല്‍കുന്നില്ലെങ്കി ല്‍ നീ അറിയുക, അവര്‍ അവരുടെ ദേഹേച്ഛകളാണ് പിന്‍പറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്, അല്ലാഹുവില്‍ നിന്നുള്ള സന്മാര്‍ഗ്ഗമായ അദ്ദിക്ര്‍ പിന്‍പറ്റാതെ തങ്ങളുടെ ദേഹേച്ഛകള്‍ പിന്‍പറ്റുന്നവനേക്കാള്‍ ഏറ്റവും വഴിപിഴച്ചവന്‍ ആരാണുള്ളത്? നിശ്ചയം അക്രമികളായ ഒരു ജ നതയെ അല്ലാഹു സന്‍മാര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയില്ലതന്നെ എന്നും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 1: 5-6; 2: 89-90, 119, 174; 3: 187 വിശദീകരണം നോക്കുക.